Op het raam van Café de Oude Sluis, aan de kop van de Aelbrechtskolk zichtbaar vanaf het terras, prijkt een raamgedicht van Menno Smit over Delfshaven:
Delfshaven
In Delfshaven liep ik menig middag rond
op zoek naar wat ik nergens anders vond
op zoek naar oudheid en monument
op zoek naar kroegen waar iedereen je kentDelfshaven zo mooi maar ook zo vaak vergruisd
de deelgemeente waar heel Rotterdam je pad kruist
Delfshaven met Gommers, Ooievaar en Oude Sluis
Het mooie Delfshaven daar voel ik me thuis!Menno Smit
Menno Smit is een Rotterdamse dichter, inmiddels woonachtig in Utrecht, die als organisator, presentator, regisseur en dramadocent actief is. Vanuit Taaltheaterspel organiseert hij activiteiten zoals workshops, literair festival of huiskamerconcert, om taalkunst- ‘in de breedste zin van het woord- te supersizen.’ Hij schreef ook vier verzen voor de nabijgelegen bibliotheek Delfshaven, zie hier.
Over het raamgedicht zijn we nog niet uitgepraat: vergruisd of verguisd? Menigeen valt op dat het lijkt alsof er verguisd is bedoeld. Een andere dichter, Daniël Dee die er wel eens te vinden was, schreef er het volgende over, lees hier. En hij is niet de enige die er wat over te melden heeft, leert een snelle google search.
Desgevraagd, zegt Menno Smit het volgende over:
Hoe mooi om te merken dat een destijds geschreven gedicht nog steeds onderwerp van irritatie en discussie kan zijn. Het was mijn eerste bundel en eerste gedicht op maat geschreven. Ik heb er toen bewust voor gekozen. Ik wilde iets waar nog lang over gepraat zou worden. Dit moest echter wel iets zijn dat te verklaren was. Welnu, laat ik dit maar eens doen, op speciaal verzoek. Delfshaven is door de jaren heen zowel verguisd als vergruisd. De meeste mensen kennen historisch Delfshaven maar het gebied is groter. Een groot deel van Delfshaven is lang in ontwikkeling gebleven. Er werd gebouwd en weer opnieuw. Ook de bevolking was vaak onderdeel van gesprek. Je kon er volgens velen niet veilig over straat lopen. Oorspronkelijk stond de r tussen haakjes maar na een paar avonden discussie zijn de haakjes weggelaten. Ik was toen in de veronderstelling dat het niet uitmaakte hoe zolang er maar over mij werd gepraat. Nu zou ik de dichters die mij hierom wilden verguizen absoluut gelijk geven. Je moet je historie echter niet uitvlakken. Ik hoop dus dat het nog lang blijft staan en dat Daniël Dee zich nog lang zal ergeren.
De opdracht tot het raamgedicht kwam van Between Productions van Rene van Meer, die veel gedichten in Delfshaven en Rotterdam plaatste.